Hellesylt ve Geirangerfjord

Hiç bitmeyecekmiş gibi gelen yolculuğun sonunda Hellesylt‘e yanaştık. Böyle diyorum çünkü deniz çok dalgalıydı, koca gemi beşik gibi sallandı ve yapılabilecek her şeyi yaptık, bütün eğlenceyi tükettik. Bizimkilerle konken oynamaya başladım, o derece! Neyse ki demir attığımız yerde harika bir manzara bizi karşıladı. Her taraf yemyeşildi, resmen içimiz açıldı. Ağaçlara filan sarıldık. Temiz havayı bol bol içimize çektik.

Otobüse binip yeşil renk tonları eşliğinde göller, nehirler, şelaleler gördük.

Avrupa’nın en derin gölü olan Hornindal Gölü ve dağ kıyısındaki Stryn Gölü‘nde mola verdik. Bazı noktalarda durup fotoğraf çekildik. Sonra da Geirangerfjord manzarasını tepeden görebileceğimiz bir yere; Dalsnibba‘ya (1.500 m) çıktık. Yine gökyüzünün kapalı olduğu bir ana denk geldik ama olsun… Burada hala kar vardı. Küçük bir kardan adam yaptım. ⛄️ Yükseklik korkusu olmayanlar için metal bir ızgara üzerinde yürüyerek ‘skywalk’ yapma imkanı da var.

Sonra Geiranger’e indik ve yemek yedik. Biraz etrafı gezip gemiye çıktık. Gemimiz hareket ettikten sonra 2 saat boyunca Geirangerfjord‘da dolaştı. Biz de bu sırada De Syv Søstrene–Seven Sisters Şelalesi‘ni yani yedi ayrı ırmağın yedi ayrı yerden 250 mt. yükseklikten dökülüşünü izledik. Ardından tekrar yola koyulduk. Neyse ki yolculuk bu sefer çok uzun sürmeyecek. İstikamet; Flåm.

Reklamlar

Read Full Post »

Honningsvåg ve Nordkapp

18 Haziran Pazartesi sabahı Honningsvåg açıklarında demirledik. Hava 5-7C civarında ve güneşliydi. Akşama doğru Nordkapp’a gideceğimiz için biraz gemide keyif yaptık, sonra da şehri keşfe çıktık.

Burası Norveç’in en kuzeyinde bulunan, yaklaşık 2500 kişinin yaşadığı küçücük bir yer. Deniz donmadığı için harika deniz ürünleri yetişiyor ve halk çoğunlukla balıkçılık yaparak geçim sağlıyor. Çok eskiden insanlar Honningsvåg’ın dünyanın kıyısında yer aldığına inanırlarmış.

Turistlerinse burada yapacağı iki şey var; biri Artico adlı buz barda drink almak, diğeri ise her biri 8-10 kg civarında olan kral yengeci tatmak. Yengeçleri yerinde yakalayıp orada pişirip yemek mümkün. (Bota binip 1 saat yol gidip fiyordlardan birine yanaşıp denizden yengeç çıkarıp pişirip yeme.) Bunu fazla maceracı bulanlar Honningsvåg’da bir yerde oturup sakince yengecini de yiyebilir tabii..

Artico Ice Bar’ı Lapland’dan kalıp kalıp kesilip getirilen buzlarla yapmışlar. Termal kıyafetler giyilerek içeri giriliyor ve içki içiliyor. Aynı zamanda hediyelik eşya dükkanı da var. Benim esas ilgimi çeken ise Lonchas adlı Alaska Malamutu oldu. (Bu cinsi Beyaz Diş adlı ünlü hikayeden hatırlarsınız..) Kocaman ve çok sevilesiydi fakat yanındaki panoda dokunmanın yasak olduğu yazıyordu. Ben de uzaktan baktığımla kaldım.

Gemiden indiğimizde harika bir ışık vardı, çekilen tüm fotoğraflar sanki yağlı boya tablo gibiydiler. Fakat ansızın başlayan sağanak yağmur fotoğraf keyfimize noktayı koydu. Nordkapp’a gitmeden önce 1 saatimiz vardı, koşarak Corner Cafe’ye sığınıp bişeyler içtik. Aslında harika pizza kokuları geliyordu ama tok olduğumuz için yiyemedik.

Nordkapp’a gidiş vakti geldiğinde grubumuzla buluştuk ve yaklaşık 30 km. sürecek yolculuğumuz için otobüsteki yerimizi aldık. Nordkapp’ta 22:00-02:00 arası güneş ufuk çizgisine en yakın yerde durduğu için rehberimizin yönlendirmesiyle özellikle bu geç saati seçtik. Nasılsa 24 saat gündüzü yaşıyorduk ve uykumuz yoktu. Yol üzerinde Norveç’in kuzeyinde yaşayan Sami insanlarının yerleşim yerine uğradık. Çadırlar, geyikler, değişik el işleri gördük. Toprakları İsveç, Norveç, Finlandiya ve Rusya arasında paylaşılan bu halkın dil, kültür, din ve gelenekleri yasaklanmış. Yeni yeni bazı haklara kavuşmaya başlamışlar ve halen daha mücadele ediyorlamış. Samilerin özelliklerini yazmaya kalksam çok uzun sürer ama şöyle özetleyeyim; doğaya saygılılar, hiçbir şeyi ziyan etmeden, kendi imkanlarıyla, izole bir halde kuzeyde yaşıyorlar. Daha doğrusu yaşıyorlarmış. Artık entegre (asimile) olmuşlar.

Nordkapp ya da North Cape; Avrupa karasının en uç noktası ve 71. paralelde yer alıyor. Buraya bir merkez inşa edilmiş. İçerisinde müze, restoran, bar, Nordkapp hakkında film gösterilen sinema salonu, şapel vs. bulunuyor. Ayrıca buradan posta kartı da atılıyor. (Grand Cayman’deki Hell gibi! 😈) Güneşin hiç batmadığı günleri (midnight sun) yaşadığımız için harika fotoğraflar çekme imkanı var. Fakat şansımıza hava o kadar bulutluydu ki, güneşi göremedik bile. Ne yapalım kısmet böyleymiş.

Bulutlar olmasaydı güneş hangi saatte nasıl görünüyordu sorusunun cevabı ise şöyle:

Nordkapp’ın rüzgarına dayanabilirseniz dünya küresini, Children of the World heykelini, Kral Oscar’ın dikilitaşını ve Nordkapp miltaşını görebilir, küçük taşları üst üste dizmek geleneğine uyabilirsiniz.

Nordkapp’dan ayrıldıktan sonra gemiye dönüşümüz 01:30’u buldu. Gece denize açıldık, yaklaşık 2 gün denizde olacağız. Çok yukarı çıkmışız artık aşağı iniyoruz. 🙈 İstikamet; Hellesylt.

Read Full Post »

Ela Süper Svalbard’dan bildiriyor

16 Haziran Cumartesi bu seyahati özel kılan yerlerden birine ayak bastık: Svalbard.

Artık kutup noktasına çok yakınız. Şu an güneşin hiç batmadığı günlerde olduğumuz için her saat gündüz yaşanıyor. Svalbard’ın %60’ı buzullarla kaplı ve gerçekten çok soğuk. Bir diğer ilginç nokta; burada insandan çok kutup ayısı yaşıyor. Belli sınırların dışına çıkıldığında kutup ayılarının saldırısına uğrama tehlikesi var. Bu yüzden ruhsatlı silahı olmayanların şehir merkezi dışına çıkma izni yok.

78. paralelde bulunan Svalbard, Norveç’e bağlı takım adalardan oluşuyor. Özerk bir yönetim şekli var. 42 ülkenin imzaladığı anlaşmaya göre o ülkelerin vatandaşları burada yaşayıp çalışabiliyor. Vergi yok. Başkenti Longyearbyen. Bir de kömür madenleri olan ve çoğunlukla Rusların yaşadığı Barentsburg var.

Svalbard’ın özelliği dünyanın en kuzeyindeki yönetim birimi olması. Dolayısıyla en kuzeydeki kilise, en kuzeydeki üniversite, en kuzeydeki bar vs. burada.

Hiç yeşil olmasa da, her yer siyah-gri ve beyaz olsa da Svalbard’ın doğa harikası olduğunu söylememe gerek yok sanırım. İnanılmaz bir çeşitlilik ve buraya özgü hayvanlar var; çok özel kuşlar, kutup tilkisi, kutup martıları, foklar, balinalar, geyikler… Biz bol bol kuş gördük ama kutup ayısı göremedik. O kadar çok olmalarına rağmen kutup ayılarını görmek zor. İsteyenler özel turlara katılıp teknelerler kıyı kıyı geziyorlar. Garantisi yok tabii, eli boş dönmek de mümkün.

Longyearbyen’de 2100, Barentsburg’da 450 kişi yaşıyor. Ruslar Barentsburg’ü sahiplenmişler ve stratejik olarak bırakmak istemiyorlar, buradaki kömür madenlerini işletiyorlar. Svalbard’da azıcık insan yaşıyor ama folklor kulübünden tutun, kütüphaneye, sıcak havuza, müzeye kadar her şeyleri var.

Bir de Pyramiden denilen ve artık kimsenin yaşamadığı bir yer var. Eskiden kömür çıkarıyorlarmış. 2. Dünya Savaşı sırasında Nazi Almanyası’nın eline geçebileceği endişesiyle Ruslar kendi elleriyle şehri yerle bir etmişler.

Svalbard’daki bir diğer önemli yer: Küresel Tohum Deposu (Global Seed Vault). Nükleer savaş ya da meteor düşmesi gibi felaketler sonucu yok olabilecek bitki-sebze-meyveleri tekrar üretebilmek amacıyla burada tohumlar saklanıyor.

Svalbard’daki turumuz tamamlandıktan sonra gemimiz bizi dev bir buzulun (glacier) yakınına götürdü. Fiyordların arasındaki tabak gibi bir buz kütlesini izledikten sonra yolculuğumuza devam ettik.

Kara kara dağlar daha doğrusu fiyordlar arasında ilerliyoruz. Yaklaşık 2 gün denizde seyredeceğiz. İstikamet: Honningsvåg.

Read Full Post »

Sevimli (!!) Troller

Svalbard‘a olan yaklaşık 2 günlük yolculuğumuzda yine gemide bol bol oyun oynadık. Güneş batmadığı için koca günler bizimdi!

Farklı olarak ‘Cirque du Soleil at Sea’yi izledik. Beklediğimden kısa sürdü gerçi… Akrobasi gösterilerine hazırlıklıydık da, beatbox büyük sürpriz oldu. Çok güldüm, çok eğlendim. Gösteri bittikten sonra odaya gidene kadar annemle kikir kikir gülerek beatbox yaptık. Komşuları uyandırmayalım diye odaya gelince sustuk ama gülüşmelerimiz devam etti. 😝

Fırsat bulmuşken Troller’den bahsedeyim. Troller İskandinav halk hikayelerinde geçen ve korkunç gözüken, insana benzeyen ama kocaman burun ve kulakları olan yaratıklar. Dağlardaki mağaralarda yaşarlar ve insanları kaçırırlar. Güneş ışığında taşa dönüşürler… Miş… İnsanlar artık böyle şeylere inanmıyorlar ama uğur getirdiğini düşünerek süs eşyalarını satın alıyorlar. Norveç’te her yerde büyüklü küçüklü Troll heykelleri ve süs eşyaları var. Almayanı dövüyorlar. Ben nefret ettim, çok sevimsiz buldum. Zorla bir kare fotoğraf çektirdim. Ona da bakamıyorum zaten.

Read Full Post »

Ela style Tromsø

14 Haziran Perşembe sabahı Tromsø’ya yanaştık. Martılar bize “Hoşgeldiniz!” demek için yaklaştılar, biz de onlara ekmek atarak “Hoşbulduk!” dedik.

Şehir turları benim çok ilgimi çekmiyor, değişik bir atraksiyon varsa daha mutlu oluyorum. Bu yüzden bizimkiler günü benim keyif alacağım şekilde planlamışlar. Yuppii!

Norveç’e gelmeden Husky çiftliklerinden haberim olmuştu ve gitmek için sabırsızlanıyordum. Anne-baba ve 3 çocuktan oluşan bir ailenin, 300 kadar köpekleriyle birlikte yaşadıkları ve aynı zamanda ziyaretçilerine vahşi hayatı deneyimleme fırsatı sundukları bir kampa gittik. Köpekleri görünce kendimden geçtim, hangisini seveceğimi şaşırdım. Yeni doğmuş bebekleri sevmeme, azıcık büyümüş olanları kucağıma almama izin verdiler. Mutluluktan ölebilirdim!

Laf aramızda yavrulardan birini çaktırmadan çantaya atmamak için kendimizi zor tuttuk. Bunu tek düşünen biz olmamalıyız ki; otobüse bindiğimizde rehberimiz “Umarım içinizden çantasına yavru köpek saklayan olmamıştır.” diye espri yaptı. Annemle birbirimize bakıp gülüştük. 😝

Kutup yaşamıyla ilgili bilgilerin verildiği Polaria Center, bir diğer uğrak noktamızdı. Kuzey ışıkları ve kutup hayvanlarını tanıtan ‘Life in the Freezer’ adlı belgeseli izledik. Akvaryumdaki canlıları ve havuzdaki fokları gözlemledik. Mağazadaki peluşlar beni benden aldı ama sadece küçük bir kutup ayısına izin çıktı.

Tromsø anakaraya bir köprü ile bağlanan Troms Adası‘nda. Yemyeşil bir yer. Teleferikle Storsteinen tepesine çıkıp şehre ve çevredeki adalara bakmak mümkün. Biz şehir turunu otobüs ile yaptık. Tromsø’nun ilginç mimarisiyle ünlü Arctic Cathedral‘ini bu vesileyle görmüş olduk. Umarım bir gün Tromsø’ya tekrar yolum düşer de kuzey ışıklarını görürüm.

Kuzeye doğru yolculuğumuz devam ediyor. Yarın tüm gün denizdeyiz. İstikamet; Svalbard.

Read Full Post »

Tromsø yolundayız

Ålesund’dan ayrılıp Tromsø’ya gitmek üzere yaklaşık 1,5 gün süren yolculuğumuzda Kuzey Kutup Dairesi’ne girdiğimiz için 24 saat gündüzü yaşamaya başladık. Güneş hiç batmıyor, ufuk çizgisine yakın bir yerde asılı kalıyor. (Midnight Sun) Bu elbette bizim için çok değişik bir tecrübe.

Gemide nasıl vakit geçirdiğimize gelince; ben Juniors’ Club’a gittim, babamla dedem basketbol ve masa tenisi oynadılar, Dünya Kupası maçlarını izlediler, sonra hep birlikte kağıt oynadık, trivia’ya katıldık, şovları izledik, yürüyüş yaptık vs.

Bir de 19. kattaki ‘Himalayan Bridge’ adındaki macera parkurunda vakit geçirdim. Norveç Denizi’nde ilerlerken bulutların üzerinde yürüyor gibiydim.

Açık havadaki sulu kaydıraklardan kaymak için mayolarımızı giyip gittik ama o sırada bir arıza çıkmıştı, bu yüzden kayamadık. Hava güneşliydi ve çok rüzgar yoktu. Umarım tekrar fırsat bulabiliriz.

Her ne kadar black-out perdeler de olsa gece bir türlü uykumuz gelmek bilmiyor. Geç yatıp erken kalkmamıza rağmen uykunun eksikliğini de hissetmiyoruz. Hava sıcaklığı 4C. Şu an 69. paraleldeyiz ve yukarı çıkmaya devam ediyoruz. İstikamet; Tromsø.

Read Full Post »

Hallo Ålesund!

12 Haziran Salı, Ålesund‘dan merhaba! 🙋🏼‍♀️ Burası tur satın almayıp kendi başımıza gezebildiğimiz tek yer oldu. Gemiden iner inmez karşımıza çıkan tren tüm şehri gezdirerek bizi Aksla Tepesi‘ne çıkardı.

1793’te kurulan ve Norveç’in en önemli limanlarından biri olan Ålesund, 1904’te yanıp kül olmuş. Yaklaşık 850’den fazla ahşap ev varmış ve hepsi yanmış. 10.000 kişi evsiz kalmış. Tabii bütün komşular en çok da Almanya yardıma koşmuş ve tüm binalar Art Nouveau tarzda tekrar inşa edilmiş. Günümüze kadar da korunmuş.

Bu arada Aksla Tepesi’ne çıkmak için illa trene binmenize gerek yok. 400 küsur basamağı çıkarım derseniz tepeye tırmanabilirsiniz. Dedem bizi kandırmaya çalıştı ama hepimiz o kadar basamağı çıkamayacağımızı söyleyerek isyan bayrağını çektik. Yukarıda manzarayı izledikten sonra tekrar trene binip limana inebilirdik ama inmek çıkmaktan kolay olduğundan geze geze inmek için gruptan ayrıldık. Tabii dedem çok mutlu oldu. Aşağı indiğimizde karşımıza bir çocuk parkı çıktı. Biraz orada takıldık, ben sallanıp tırmandım vs. Sonra yürüyerek Ålesund’u gezdik. Norveç’te her yerde Troller var. Uğur getirdiği söyleniyor ama ben sevimsiz ve korkutucu buluyorum. Troll efsanesinden başka bir yazıda bahsederim.

Yarın tüm gün denizdeyiz. İstikamet; Tromsø!

Read Full Post »